(Scroll for the English version)

Tot aan het begin van de 20e eeuw had Maassluis open riolen. Sloten voerden het regenwater af naar de twee vlieten die door het stadje lopen. Het water in de vlieten werd gespuid in de havenkom, die uitkomt op de rivier.

Woningen hadden geen toilet maar een tonnetje in een hokje achter het huis. Als het tonnetje vol was werd het geleegd in de sloot. Met warm weer kon het flink stinken. Rond 1900 werd hier, onder aan de zeedijk, een nieuwe arbeiderswijk aangelegd. De zomerse stankklachten namen toe. Het gemeentebestuur besloot in 1904 om na een gasleidingnet (1866) en een waterleidingnet (1891) ook riolen in de stad aan te gaan leggen. Dat had letterlijk en figuurlijk veel voeten in de aarde. Er moest een netwerk van buizen komen en ook een pompgemaal. Het duurde jaren. In 1915 was het netwerk klaar. Bij de start van het werk werd gedacht aan stoomaandrijving voor het gemaal. Maassluis werd in 1914 aangesloten op een elektriciteitsnetwerk vanuit Delft. Daardoor werd het mogelijk om het nieuwe rioolgemaal elektrisch aan te drijven. Even liep Maassluis voorop met die moderne techniek!

Vanaf 1915 pompte het gemaal het rioolwater aan de andere kant van de dijk de Zuidgeer in, een brede watergang met een open verbinding naar de havenkom. Twee keer per dag spoelde het vuile water weg door eb en vloed. In 1930 werd de Zuidgeer gedempt. Het gemaal spoelde voortaan het vuile water door een wijde rioolbuis ondergronds naar het Havenplein. Daar verdween het de haven in.

Het gemaal werd ontworpen door gemeente-architect H. Brand. Het gebouw heeft een mix van bouwstijlen die typisch zijn voor de periode 1900-1915. Het gemaal staat half in het talud van de zeedijk. Het dak ligt op de hoogte van de dijk, als een pleintje. Op een van de hoeken heeft het gemaal een hoge pilaar voor de ontluchtingspijp van de pompruimte.

Het gebouw is nu een Rijksmonument en de elektrische pomp doet nog steeds haar dagelijkse dienst. Maassluis heeft vandaag-de-dag negen rioolgemalen. Al het vuile water uit de stad wordt nu gepompt naar de rioolwaterzuivering aan de rivieroever tussen Maassluis en Vlaardingen. Als je daar langs fietst, zie je het gezuiverde water de rivier in stromen. Het ruikt daar net als wanneer je een schone was uit je wasmachine haalt.

++++++++++++++++++++

THE ELECTRIC SEWAGE PUMPING STATION 1915

Up to the beginning of the 20th century, Maassluis had open sewers. Ditches drained rainwater into the two canals that run through the town. The water in the canals was flushed into the harbour basin and the tides carried the water to the river.

Homes did not have toilets but a small barrel in a shed behind the house. When the barrel was full, it was emptied into the ditch. In warm weather, it would stink quite a bit. Around 1900, a new working-class district was built here, at the bottom of the sea dike. The summer complaints about the smell increased. In 1904, the municipal authorities decided to install sewers in the city after a gas pipeline network (1866) and a water pipeline network (1891). A system of sewer pipes and a pumping station were to be built. It took years. The network was ready in 1915. At the start of the work, steam propulsion for the pumping station was considered. In 1914, Maassluis was connected to an electricity network from Delft. This made it possible to drive the new sewage pumping station electrically. For a while, Maassluis was at the forefront of this modern technology!

From 1915 onwards, the pumping station pumped the sewage water to the other side of the dike into the Zuidgeer, a wide ditch with an open connection to the harbour basin. The dirty water was washed away twice a day by the ebb and flow. In 1930, the Zuidgeer was filled in. From then on, the pumping station flushed the dirty water through a wide sewer pipe underground to the square named Havenplein. There it washed into the harbour.

The pumping station was designed by municipal architect H. Brand. The building has a mix of architectural styles that are typical for the period 1900-1915. The pumping station is half in the slope of the sea dike. The roof is at the height of the dike, like a small square. On one of the corners, the pumping station has a high pillar for the ventilation pipe of the pump room.

Nowadays the building is a national monument and the electric pump still is in daily service. Maassluis today has nine sewage pumping stations. All the dirty water from the city is now pumped to the sewage treatment plant on the riverbank between Maassluis and Vlaardingen. If you cycle past there, you can see the purified water flowing into the river. There it smells just like when you take the cleaned linen out of your washing machine.