Maassluis  |  Geplaatst op 8 februari 2018

Column

‘Een kilo zout voor de schoorsteen’

Door: Ineke Vink

Harry van Ettinger, geboren in 1924 in de Emmastraat, schreef een boek over zijn vroegste jeugd. Hij groeide op in een groot katholiek gezin in een klein huisje in de Emmastraat. Dat hij een boeiend en humoristisch verteller was, blijkt uit de volgende passage.

Toen ik zeven jaar was gebeurde het volgende. De kachel stond lekker te snorren en had rode koontjes. Dat gebeurde als hij lekker doorwarmde. Dat was niet erg, want er zat nog een geperforeerde wand voor van gietijzer. Maar doordat de schoorsteen die zomer – en misschien wel meerdere zomers – niet was geraagd ontstond er schoorsteenbrand. Grote paniek natuurlijk. Pa was naar de fabriek en Moeder moest het onheil keren. De buurvrouw kwam aangelopen en die had gehoord dat je dan zout in de kachel moest gooien. Niet strooien met de zoutstrooier, nee, er moest wel een kilo zout in. Moeder gaf mij een kwartje en zei: ‘ga maar gauw een kilo zout halen in het winkeltje in de straat.’ Ik rende naar het winkeltje, maar trof het slecht. Er was een vrouw voor me en die bleef maar kletsen over alles en nog wat. Dat was zo’n winkeltje dat je in die tijd veel zag. Een weduwe met een winkeltje in de voorkamer. Je stapte naar binnen en ging door de gang links de voorkamer in en daar was de handel.

Maar goed, ik stond te wachten tot ik aan de beurt was en dacht ‘als dit nog lang duurt staat het hele huis in de fik.’ Maar omdat ik nogal zenuwachtig stond te drentelen had die vrouw in de gaten dat er iets aan de hand was. Ze vroeg wat ik moest hebben. Ik zei ‘een kilo zout, want de schoorsteen staat in brand.’ Nou, ik had ze nog nooit zo snel bezig gezien. In een mum van tijd had ze het zout afgewogen en ik rende met het zout naar huis. Daar was de brandweer al bezig om de zaak op te lossen. Ze hadden de kachel afgekoppeld en die stond buiten op het plaatsje af te koelen De schade aan de schoorsteen was gering, ik heb er verder niets meer van gehoord. En het zout? De eerste vier maanden hadden we zout in overvloed.

Het complete boek met de herinneringen van Harry van Ettinger is gratis te downloaden als digitale uitgave op de collectiebank van de Historische Vereniging Maassluis. Daar zijn ook meer dan 8000 foto’s te vinden van oud Maassluis.

Columns

Geplaatst op 8 april 2024

Monstersleeptocht in 1908

Geplaatst op 1 maart 2024

Bioscoop Luxor

Geplaatst op 30 januari 2024

De Maassluise jaren van Abraham Kuyper

Columns archief...

Maassluis  |  Geplaatst op 8 februari 2018

Column

‘Een kilo zout voor de schoorsteen’

Door: Ineke Vink

Harry van Ettinger, geboren in 1924 in de Emmastraat, schreef een boek over zijn vroegste jeugd. Hij groeide op in een groot katholiek gezin in een klein huisje in de Emmastraat. Dat hij een boeiend en humoristisch verteller was, blijkt uit de volgende passage.

Toen ik zeven jaar was gebeurde het volgende. De kachel stond lekker te snorren en had rode koontjes. Dat gebeurde als hij lekker doorwarmde. Dat was niet erg, want er zat nog een geperforeerde wand voor van gietijzer. Maar doordat de schoorsteen die zomer – en misschien wel meerdere zomers – niet was geraagd ontstond er schoorsteenbrand. Grote paniek natuurlijk. Pa was naar de fabriek en Moeder moest het onheil keren. De buurvrouw kwam aangelopen en die had gehoord dat je dan zout in de kachel moest gooien. Niet strooien met de zoutstrooier, nee, er moest wel een kilo zout in. Moeder gaf mij een kwartje en zei: ‘ga maar gauw een kilo zout halen in het winkeltje in de straat.’ Ik rende naar het winkeltje, maar trof het slecht. Er was een vrouw voor me en die bleef maar kletsen over alles en nog wat. Dat was zo’n winkeltje dat je in die tijd veel zag. Een weduwe met een winkeltje in de voorkamer. Je stapte naar binnen en ging door de gang links de voorkamer in en daar was de handel.

Maar goed, ik stond te wachten tot ik aan de beurt was en dacht ‘als dit nog lang duurt staat het hele huis in de fik.’ Maar omdat ik nogal zenuwachtig stond te drentelen had die vrouw in de gaten dat er iets aan de hand was. Ze vroeg wat ik moest hebben. Ik zei ‘een kilo zout, want de schoorsteen staat in brand.’ Nou, ik had ze nog nooit zo snel bezig gezien. In een mum van tijd had ze het zout afgewogen en ik rende met het zout naar huis. Daar was de brandweer al bezig om de zaak op te lossen. Ze hadden de kachel afgekoppeld en die stond buiten op het plaatsje af te koelen De schade aan de schoorsteen was gering, ik heb er verder niets meer van gehoord. En het zout? De eerste vier maanden hadden we zout in overvloed.

Het complete boek met de herinneringen van Harry van Ettinger is gratis te downloaden als digitale uitgave op de collectiebank van de Historische Vereniging Maassluis. Daar zijn ook meer dan 8000 foto’s te vinden van oud Maassluis.