Maassluis | Geplaatst op 1 februari 2023
Alles zat tegen op 31 januari 1953. De noordwesterstorm was uitzonderlijk zwaar, de storm duurde uitzonderlijk lang en hij viel samen met springtij. Al deze factoren stuwden het water in de riviermondingen op tot ongekende hoogte. Het water stond nog net onder de kruin van de dijk in Maassluis. Als de dijk was doorgebroken, zou een gebied tot aan Leiden onder water zijn gelopen.
Vloedplanken bezweken
Het snel opkomende water spoelde over de kademuren van de haven en beukte tegen de vloedplanken. Maassluis was vanouds voorbereid op extra hoogwater. Een paar keer per jaar waren de vloedplanken nodig om de huizen rond de haven, in de Taanschuurpolder en op ’t Hoofd droog te houden. Dit buitendijkse gebied was niet opgespoten en lag lager dan de wijk ’t Stort in de Kapelpolder. De planken stonden in de Taanstraat, de Zure Vischsteeg, de Havenstraat en de Fenacoliuslaan. Tegenwoordig is in het plaveisel van de Havenstraat nog steeds te zien waar men deze constructie plaatste. Ook voor de deuren van de meeste huizen en pakhuizen zaten deze planken in speciale houders. De vloedplanken hielden het niet lang tegen het watergeweld. Honderden huizen kwamen onder water te staan. In de woningen in de Taanschuurpolder stond het water l½ meter hoog. De schade aan bedrijven was enorm. Machines waren onbruikbaar en de houtvoorraad van kistenmakerij De Neeff was weggespoeld. Dagenlang heeft het personeel hout verzameld uit de omliggende straten en de havenkom.
Eén dode
In Maassluis is in 1953 één persoon in het buitenhavengebied verdronken. Jans van der Bent was oud en al geruime tijd ernstig ziek. Ze sliep in de woonkamer en kon die nacht niet op tijd wegkomen voor het wassende water. Of zij is verdronken, of bevangen door de kou van het water in de woonkamer, is niet bekend. Haar broer, die boven sliep, overleefde de ramp wel.
De burgemeester kon niet naar zijn werk
Ook burgemeester Schwartz had in zijn huis aan de Govert van Wijnkade te kampen met een halve meter water. Hij kon zijn huis niet verlaten en zijn telefoon deed het ook niet meer. Pas de volgende morgen vroeg kon hij naar het stadhuis gaan voor besprekingen met de politie, brandweer en overige hulpdiensten. Aan de Haven 22 is een gevelsteen te zien met de waterhoogte in 1953.
In de Canon van Maassluis, uitgegeven door de Historische Vereniging Maassluis, is deze watersnood een van de 25 vensters. Elk venster geeft een gebeurtenis weer die de geschiedenis of het aanzicht van Maassluis blijvend heeft beïnvloed.
Ravage na de storm van 1 februari 1953 op de Stadhuiskade bij de Wateringsche Sluis.
Tijdens de watersnoodramp was de A.E. Maasstraat (nu Elektraweg/Heldringstraat) ter hoogte van de Noordgeer gedeeltelijk weggeslagen.
De Loggerwoning van de familie Chardon na de watersnoodramp. In de woning kon met het vanwege de hoge ligging net droog houden.
Tijdens de watersnood had de "Buiswoning" anderhalve meter water in huis.
Op de achtergrond het torentje van Dirkzwager, links de achterzijde van de bedrijfspanden en woningen aan de Govert van Wijnkade.
Geplaatst op 8 april 2024
Geplaatst op 1 maart 2024
Geplaatst op 30 januari 2024
Columns archief...
Maassluis | Geplaatst op 1 februari 2023
Alles zat tegen op 31 januari 1953. De noordwesterstorm was uitzonderlijk zwaar, de storm duurde uitzonderlijk lang en hij viel samen met springtij. Al deze factoren stuwden het water in de riviermondingen op tot ongekende hoogte. Het water stond nog net onder de kruin van de dijk in Maassluis. Als de dijk was doorgebroken, zou een gebied tot aan Leiden onder water zijn gelopen.
Vloedplanken bezweken
Het snel opkomende water spoelde over de kademuren van de haven en beukte tegen de vloedplanken. Maassluis was vanouds voorbereid op extra hoogwater. Een paar keer per jaar waren de vloedplanken nodig om de huizen rond de haven, in de Taanschuurpolder en op ’t Hoofd droog te houden. Dit buitendijkse gebied was niet opgespoten en lag lager dan de wijk ’t Stort in de Kapelpolder. De planken stonden in de Taanstraat, de Zure Vischsteeg, de Havenstraat en de Fenacoliuslaan. Tegenwoordig is in het plaveisel van de Havenstraat nog steeds te zien waar men deze constructie plaatste. Ook voor de deuren van de meeste huizen en pakhuizen zaten deze planken in speciale houders. De vloedplanken hielden het niet lang tegen het watergeweld. Honderden huizen kwamen onder water te staan. In de woningen in de Taanschuurpolder stond het water l½ meter hoog. De schade aan bedrijven was enorm. Machines waren onbruikbaar en de houtvoorraad van kistenmakerij De Neeff was weggespoeld. Dagenlang heeft het personeel hout verzameld uit de omliggende straten en de havenkom.
Eén dode
In Maassluis is in 1953 één persoon in het buitenhavengebied verdronken. Jans van der Bent was oud en al geruime tijd ernstig ziek. Ze sliep in de woonkamer en kon die nacht niet op tijd wegkomen voor het wassende water. Of zij is verdronken, of bevangen door de kou van het water in de woonkamer, is niet bekend. Haar broer, die boven sliep, overleefde de ramp wel.
De burgemeester kon niet naar zijn werk
Ook burgemeester Schwartz had in zijn huis aan de Govert van Wijnkade te kampen met een halve meter water. Hij kon zijn huis niet verlaten en zijn telefoon deed het ook niet meer. Pas de volgende morgen vroeg kon hij naar het stadhuis gaan voor besprekingen met de politie, brandweer en overige hulpdiensten. Aan de Haven 22 is een gevelsteen te zien met de waterhoogte in 1953.
In de Canon van Maassluis, uitgegeven door de Historische Vereniging Maassluis, is deze watersnood een van de 25 vensters. Elk venster geeft een gebeurtenis weer die de geschiedenis of het aanzicht van Maassluis blijvend heeft beïnvloed.
