Maassluis  |  Geplaatst op 7 februari 2025

Column

Het gat van Maassluis

Door: Tom Steenbergen

‘Maassluise buurt plat’ kopte de Nieuwe Vlaardingse Courant op 18 oktober 1974. ‘In het centrum van Maassluis moeten 166 huizen worden afgebroken, vinden B & W.’

Protest
‘Het gaat om vrijwel alle woningen in het gebied dat wordt begrensd door de P.C. Hooftlaan, Lijnstraat, Jokweg, Patijnestraat en Damstraat. De gemeentelijke werkgroep Renovatie en Sanering Binnenstad heeft de toestand van de woningen onderzocht. Men vindt dat de woningen te slecht zijn om nog te vernieuwen.’ Dit krantenbericht sloeg bij de bewoners van de wijk in als een bom. Zij waren niet van dit voornemen van burgemeester en wethouders op de hoogte gebracht. Vooral de conclusie ‘dat als er nieuwe woningen zouden komen, de huur rond de 250 gulden zou komen terwijl de huidige huur van de woningen ruim onder de 100 gulden is’, wekte ontsteltenis bij de bewoners. Er kwam een intensieve protestbeweging op gang, waarover het themaboekje ‘het gat van Maassluis’ is verschenen bij de Historische Vereniging Maassluis (HVM).

Geen sanitair
Dat sanering hard nodig was; daarover was iedereen het wel met elkaar eens. Eind 19e eeuw, in de tijd van de industriële revolutie, was de wijk gebouwd met kleine arbeidershuisjes in de Sluispolder tussen de huidige Zuidvliet, P.C. Hooftlaan, Roemer Visserstraat en Jokweg. De woningen hadden vaak niet meer dan een woonkamer, een klein keukentje en een zolder met een afgeschutte slaapkamer. Ze hadden geen sanitair in de vorm van een badkamer met douche of zelfs maar een inpandig toilet. Het kraanwater van de keuken liep bij veel huizen over het plaatsje achter het huis. Verwarming was er via een kolen- of gaskachel in de woonkamer. Centrale verwarming kwam pas decennia later. De bouw was, zoals bij alle huizen in Nederland van voor 1920, in enkelsteens muren; spouwmuren kenden ze toen nog niet.

Iets van waarde
Eind september 1977 was de kaalslag uiteindelijk compleet. Er stond geen huis meer overeind. De jeugd beleefde er veel plezier aan. Tijdens het sloop- en graafwerk is er wel wat van waarde gevonden. Er werden onder meer tegeltjes, munten, potjes en kruiken, maar vooral veel pijpen en de koppen daarvan gevonden. Ook de funderingen van een oude boerderij kwamen boven, de Damwoning.
Onder grote belangstelling sloeg wethouder Hummelen op 6 oktober 1977 de eerste van de 2.110 houten palen die de grond ingingen. In de loop van 1979 waren alle nieuwe huizen in de wijk bewoond. Er zijn nog steeds bewoners van het eerste uur die er met veel plezier wonen. Het is een hechte wijk.

In november 2024 verscheen het themaboekje ‘het gat van Maassluis’, over de protesten tegen de sanering van de oude binnenstad. Het is verkrijgbaar via www.histvermaassluis.nl en bol.com.

Columns

Geplaatst op 26 februari 2025

Wonen in de oude binnenstad

Geplaatst op 29 november 2024

Het badhuis aan het Zandpad

Geplaatst op 8 november 2024

Café De Brug

Columns archief...

Maassluis  |  Geplaatst op 7 februari 2025

Column

Het gat van Maassluis

Door: Tom Steenbergen

‘Maassluise buurt plat’ kopte de Nieuwe Vlaardingse Courant op 18 oktober 1974. ‘In het centrum van Maassluis moeten 166 huizen worden afgebroken, vinden B & W.’

Protest
‘Het gaat om vrijwel alle woningen in het gebied dat wordt begrensd door de P.C. Hooftlaan, Lijnstraat, Jokweg, Patijnestraat en Damstraat. De gemeentelijke werkgroep Renovatie en Sanering Binnenstad heeft de toestand van de woningen onderzocht. Men vindt dat de woningen te slecht zijn om nog te vernieuwen.’ Dit krantenbericht sloeg bij de bewoners van de wijk in als een bom. Zij waren niet van dit voornemen van burgemeester en wethouders op de hoogte gebracht. Vooral de conclusie ‘dat als er nieuwe woningen zouden komen, de huur rond de 250 gulden zou komen terwijl de huidige huur van de woningen ruim onder de 100 gulden is’, wekte ontsteltenis bij de bewoners. Er kwam een intensieve protestbeweging op gang, waarover het themaboekje ‘het gat van Maassluis’ is verschenen bij de Historische Vereniging Maassluis (HVM).

Geen sanitair
Dat sanering hard nodig was; daarover was iedereen het wel met elkaar eens. Eind 19e eeuw, in de tijd van de industriële revolutie, was de wijk gebouwd met kleine arbeidershuisjes in de Sluispolder tussen de huidige Zuidvliet, P.C. Hooftlaan, Roemer Visserstraat en Jokweg. De woningen hadden vaak niet meer dan een woonkamer, een klein keukentje en een zolder met een afgeschutte slaapkamer. Ze hadden geen sanitair in de vorm van een badkamer met douche of zelfs maar een inpandig toilet. Het kraanwater van de keuken liep bij veel huizen over het plaatsje achter het huis. Verwarming was er via een kolen- of gaskachel in de woonkamer. Centrale verwarming kwam pas decennia later. De bouw was, zoals bij alle huizen in Nederland van voor 1920, in enkelsteens muren; spouwmuren kenden ze toen nog niet.

Iets van waarde
Eind september 1977 was de kaalslag uiteindelijk compleet. Er stond geen huis meer overeind. De jeugd beleefde er veel plezier aan. Tijdens het sloop- en graafwerk is er wel wat van waarde gevonden. Er werden onder meer tegeltjes, munten, potjes en kruiken, maar vooral veel pijpen en de koppen daarvan gevonden. Ook de funderingen van een oude boerderij kwamen boven, de Damwoning.
Onder grote belangstelling sloeg wethouder Hummelen op 6 oktober 1977 de eerste van de 2.110 houten palen die de grond ingingen. In de loop van 1979 waren alle nieuwe huizen in de wijk bewoond. Er zijn nog steeds bewoners van het eerste uur die er met veel plezier wonen. Het is een hechte wijk.

In november 2024 verscheen het themaboekje ‘het gat van Maassluis’, over de protesten tegen de sanering van de oude binnenstad. Het is verkrijgbaar via www.histvermaassluis.nl en bol.com.